Strætó

Ég held við getum öll verið sammála um það að strætisvagnastjórar eru jafn misjafnir og við hin. Stundum lendir maður á vagnstjóra sem vill ekki einu sinni hleypa manni út á rauðu ljósi en svo getur maður lent á vagnstjóra eins og ég lenti á í morgun. Þetta byrjaði allt með því að á Hlemmi kom inn maður í einkennisbúningi Strætó og fór að ganga um og skoða skólastrætókortin hjá fólki. Hann vildi einnig sjá skilríki til að sjá hvort einhver væri að svindla. Ég fór að hugsa mitt um þetta system og fannst það hálf bjálfalegt. við tókum að nálgast stöðina mína, sem er óþægilega langt frá áfangastað mínum: vesturenda Hlíðaskóla. Þegar við nálguðumst hringtorgið við Hlíðaskóla stóð upp stúlka og fór að spjalla við vagnstjórann og það endaði með því að hann stoppaði til að hleypa henni út Í MIÐJU HRINGTORGINU. Að sjálf sögðu stökk ég til og hljóp út en um leið og vagndyrnar lokuðust áttaði ég mig á því að húfan mín hafði legið í fanginu á mér og varð eftir inni í vagninum. Ég sneri mér við og mæmaði að ég hefði gleymt húfunni minni. Vagnstjórinn og félagi hans glottu og opnuðu dyrnar. Ég var búin að sætta mig við að þurfa að sitja að næstu stöð en annað kom á daginn. Á móti mér kom kona með húfuna mína, ég sneri mér við og stökk aftur út úr vagninum sem "beið þolinmóður" og vagnstjórarnir enn brosandi. ég var fljótari í vinnuna fyrir vikið og hef öðlast nýja trú á vagnstjórum borgarinnar.

Athugasemdir

[Þuríður Björg Þorgrímsdóttir, 2.10.2007 kl. 13:06]

Er það nú ekki einum of að stoppa í miðju hringtorgi?! Hvað með bílana sem á eftir komu?

[Rúna Vala, 2.10.2007 kl. 13:19]

Það voru engir bílar